Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι μια πολύπλοκη διαταραχή που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική κόπωση που δεν μπορεί να εξηγηθεί από κάποια ιατρική κατάσταση. Σύμφωνα με το Institute of Medicine , το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης εμφανίζεται σε 2.5 εκατομμύρια Αμερικανούς. Το σύνδρομο είναι τρεις φορές πιο διαδεδομένο στις γυναίκες από τους άνδρες και επηρεάζει πρωτίστως νεαρούς ενήλικες μεταξύ των ηλικιών των είκοσι και πενήντα. Η αιτία ή οι αιτίες του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης μπορεί να σχετίζονται με ελαττώματα της ανοσολογικής λειτουργίας, ψυχολογικά προβλήματα ή νευρολογικά προβλήματα. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι συνδέεται με λοίμωξη από τον ιό Epstein Barr ή από τον Cytomegalovirus ιό. Επίσης μπορεί να ευθύνονται οι ιοί απλού έρπητα, η μονοπυρήνωση, οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, η υπογλυκαιμία, η candida albicans (προκαλούμενη από υπερφόρτωση αντιβιοτικών και υπερβολική πρόσληψη σακχάρου), οι παρασιτικές παρασιτώσεις, τα εξαντλημένα επινεφρίδια, οι μολυσματικοί παράγοντες, ο στρεσογόνος τρόπος ζωής, η υπερβολική εργασία, η εκφυλιστική ανισορροπία στα ενδοκρινικά μεταβολικά συστήματα (ιδιαίτερα στον άξονα των επινεφριδίων του υποθαλάμου), και το ακραίο ψυχολογικό άγχος. Άλλες προτεινόμενες αιτίες του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης είναι η αναιμία, η αρθρίτιδα, η χρόνια δηλητηρίαση από τον υδράργυρο, η ινομυαλγία και ο υποθυρεοειδισμός. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης μπορεί να προκληθεί από ένα συνδυασμό όλων των παραπάνω παραγόντων.

Συμπτώματα Τα σημεία και τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Κόπωση και λήθαργος που δεν αντιμετωπίζονται με ξεκούραση ή ύπνο
• Διανοητική σύγχυση και μπερδεμένη σκέψη
• Πονόλαιμος
• Χαμηλή θερμοκρασία του σώματος (κάτω του φυσιολογικού < 36,6 βαθμών)
• Πρησμένοι λεμφαδένες στο λαιμό ή τις μασχάλες
• Ανεξήγητος πόνος με αδυναμία των μυών ή των αρθρώσεων
• Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος
• Πονοκέφαλοι
• Ασυνεχής ύπνος
• Βουητό στα αυτιά
• Κατάθλιψη, κυκλοθυμία και / ή ευερεθιστότητα

Παράγοντες κινδύνου Παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο χρόνιου συνδρόμου κόπωσης περιλαμβάνουν:

• Ηλικία. Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά επηρεάζει περισσότερο τους ανθρώπους στη δεκαετία των ’20 και των ’50.
• Φύλο. Οι γυναίκες διαγιγνώσκονται με χρόνιο σύνδρομο κόπωσης πολύ συχνότερα από τους άνδρες. Ωστόσο αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν τα συμπτώματά τους σε γιατρό. Πάνω από το 85% των ατόμων με χρόνια κόπωση είναι γυναίκες ηλικίας 20 έως 50 ετών. Επίσης όσον αφορά τα χαρακτηριστικά των ατόμων, οι περισσότεροι που έλαβαν διάγνωση έδειχναν να είναι αρκετά παραγωγικοί, δραστήριοι και τελειομανείς στην καθημερινότητα τους.
• Άγχος. Η δυσκολία στη διαχείριση του στρες μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης.
• Τροφικές αλλεργίες
• Μεγάλη χρονική περίοδο συναισθηματικής πίεσης ή θλίψης
• Περιβαλλοντικοί ρύποι που προκαλούν χημικές ευαισθησίες
• Κάπνισμα
• Μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών ή στεροειδών φαρμάκων
• Χαμηλή σε θρεπτική αξία διατροφή

Συνέπειες Πιθανές συνέπειες του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης περιλαμβάνουν:

• Κατάθλιψη
• Κοινωνική απομόνωση
• Περιορισμοί στον τρόπο ζωής
• Εγκατάλειψη ή μείωση ωρών εργασίας

Η Κβαντική Βιοανάδραση και η Κβαντική Ιατρική μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση του πόνου και των συμπτωμάτων που σχετίζονται με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Χρειάζονται δύο έως τέσσερις εβδομάδες για να γίνει αισθητή η βελτίωση και έξι μήνες ή περισσότερο για την πλήρη ανάκαμψη της ενέργειας και της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται στις θεραπείες σε διάστημα τριών έως έξι μηνών. Συνδυαστικά, είναι σημαντικό για το άτομο να αποκτήσει ένα κατάλληλο πρόγραμμα διατροφικής θεραπείας σύμφωνα με τη βιοχημική του «ταυτότητα» και τις ατομικές του ανάγκες. Εξίσου σημαντική είναι η αποφυγή του καπνού/ τσιγάρου. Η νικοτίνη καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και χρειάζονται 3 μήνες για να αποκατασταθεί η ανοσολογική απόκριση ακόμα και μετά την έξοδο από τη θεραπεία. Για την καλύτερη απορρόφηση οξυγόνου, βοηθητικοί είναι οι καθημερινοί περίπατοι των 30 λεπτών. Βοηθούν επίσης, στην κυκλοφορία του αίματος, στην εγκεφαλική λειτουργία και τονώνουν το λεμφικό σύστημα. Ακόμη, εάν γίνονται κατά τις πρωινές ώρες, γίνεται πρόσληψη της βιταμίνης D μέσου του ηλιακού φωτός στο σώμα. Για την καλύτερη αντιμετώπιση ή πρόληψη του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης είναι η στροφή του ατόμου προς μια θετική στάση, διατηρώντας την ψυχική του ισορροπία σε συνθήκες που του προκαλούν στρες. Η θεραπεία μέσω Κβαντικής Βιο- ανάδρασης συντελεί στην επίτευξη αυτού του στόχου. Ταυτόχρονα, μια θεραπεία που περιλαμβάνει βότανα, υπερτροφές και συμπληρώματα βιταμινών είναι σημαντική για την καταπολέμηση των ιογενών λοιμώξεων, τη βελτίωση της ενέργειας, τη συμπλήρωση των ενζύμων για τη βελτίωση της πέψης, την απορρόφηση και τη μείωση των φλεγμονών. Παράγοντες που εάν αγνοηθούν, μπορούν να πυροδοτήσουν εκ νέου το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης. Τέλος, αξίζει να γίνει κατανοητό πώς η εξισορρόπηση της χημείας και της βιολογίας του σώματός είναι εκείνη που ενισχύει την ίαση του οργανισμού, την αποτοξίνωση στο ήπαρ, την ενίσχυση του νευρικού συστήματος, την ανακούφιση από τους μυϊκούς πόνους και την βελτίωση του ύπνου. Με ΠΡΟΦΙΛ απο βιταμίνες, μεταλλικά άλατα, λιπαρά οξέα, και βότανα σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου, γίνεται εφικτή η ανοικοδόμηση του ανοσοποιητικού συστήματος.  

Δρ. Βιολέττα Αννίνου, Ph.D. Καθηγήτρια στην Κβαντική Ακαδημία, Beverly Hills, California, U.S.Α. Εκπαιδεύτρια της Κβαντικής Βιοανάδρασης σε παγκόσμιο επίπεδο Αριστούχος Μοριακής Βιολογίας, Delaware, U.S.A. Κάτοχος 2 διδακτορικών: 1. Αριστούχος Ολιστικής Διατροφολογίας, U.S.A. 2. Κβαντική Βιο-Ανάδραση, MEDICAL BOARD CERTIFIED BIOFEEDBACK DOCTORATE IMUNE (THE INTERNATIONAL MEDICAL UNIVERSITY OF NATURE MEDICINE) Μεταπτυχιακό στη Νευρο-Ανατομία, στη Νευροηλεκτρο-Φυσιολογία και στη Νευρολογία, Victor Babes University of Medicine and Pharmacy Βραβευμένη για τις έρευνές της στη Μοριακή Βιολογία από το Dupont, Delaware, U.S.A. (Dupont Ιατρικών Ερευνών) Υποψήφια Διδάκτωρ στην Κβαντική Ιατρική, U.S.A. (Αναγνωρισμένη παγκοσμίως)

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης

Ηλεκτροϋπερευαισθησία: Η αλλεργία του 21ου αιώνα

Την έχουν αποκαλέσει και «γρίπη των γιάπηδων», «ασθένεια των μικροκυμάτων» και περιλαμβάνει ανεξήγητες αλλεργίες, σφύριγμα στα αυτιά, ταχυκαρδία και αρρυθμίες, εξάντληση, μούδιασμα του κεφαλιού, συνεχείς πονοκεφάλους κ.α Μήπως επηρεάζει και εσάς η συνεχώς αυξανόμενη ηλεκτρομαγνητική ρύπανση από κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ασύρματα δίκτυα (Wi-Fi) κ.α.; Μερίδα επιστημόνων συνδέει την αύξηση της ηλεκτρομαγνητικής ρύπανσης με πληθώρα ανεξήγητων συμπτωμάτων που πλήττουν σήμερα ολοένα και περισσότερους:

• Ναυτία, πονοκέφαλοι και ημικρανίες
• Βουητό στα αυτιά
• Μούδιασμα στο πρόσωπο ή σε άλλα σημεία του σώματος
• Ξηροφθαλμία και προβλήματα όρασης
• Αδυναμία συγκέντρωσης και ανεξήγητη κούραση
• Κατάθλιψη
• Ταχυκαρδία και καρδιακή αρρυθμία
• Υπερκινητικότητα και αϋπνία
• Κοκκινίλες και εξανθήματα
• Ξηρότητα στο λαιμό και την στοματική κοιλότητα
• Διόγκωση ιγμόρειων και συμπτώματα ρινίτιδας

Το φαινόμενο της «αλλεργικής» αντίδρασης στις τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες αποκαλείται «ηλεκτροϋπερευαισθησία», έχει αναγνωριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και θεωρείται πιθανό να επηρεάσει τα επόμενα χρόνια σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού στις αναπτυγμένες χώρες. Στο παρελθόν έχουν χρησιμοποιηθεί οι όροι «ασθένεια των μικροκυμάτων» για τα συμπτώματα των εργαζομένων κοντά σε ραδιοτηλεοπτικές κεραίες και ραντάρ και «γρίπη των γιάπηδων» για την συμπτωματολογία των υπερεκτεθειμένων εταιρικών στελεχών στα κινητά τηλέφωνα και τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό γραφείου.

Ιατρικοί σύλλογοι προειδοποιούν

Ο Αυστριακός Ιατρικός Σύλλογος αναφέρει [17]: «Έχει υπάρξει μια απότομη αύξηση των ανεξήγητων, συχνά στρεσογόνου φύσης, προβλημάτων υγείας που φέρνουν τους γιατρούς αντιμέτωπους με την πρόκληση σύνθετων διαφορικών διαγνώσεων. Μια αιτία στην οποία έχει δοθεί ελάχιστη προσοχή μέχρι στιγμής, είναι η αύξηση της έκθεσης σε ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες στο σπίτι, στο χώρο εργασίας και κατά τη διάρκεια ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, σε συνδυασμό με το χρόνιο άγχος στην προσωπική και επαγγελματική ζωή (…) που μπορούν να οδηγήσουν σε συμπτώματα εξουθένωσης (burnout).» Το ψήφισμα (Freiburger Appeal [15]) της Ένωσης Περιβαλλοντικής Ιατρικής της Γερμανίας (IGUMED), που έχει υπογραφεί από χιλιάδες γιατρούς και επιστήμονες από όλο τον κόσμο, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Τα τελευταία χρόνια έχουμε παρατηρήσει μια δραματική αύξηση των σοβαρών και χρόνιων νοσημάτων στους ασθενείς μας όπως

• προβλήματα μάθησης, συγκέντρωσης και συμπεριφοράς (σύνδρομο έλλειψης προσοχής κ.α.)
• ακραίες διακυμάνσεις στην πίεση που δυσκολότερα πια ρυθμίζονται με φάρμακα
• καρδιακές αρρυθμίες
• καρδιακές προσβολές σε ολοένα και μικρότερες ηλικίες
• εκφυλιστικές ασθένειες του εγκεφάλου (π.χ. Αλτσχάϊμερ) και επιληψία
• λευχαιμία και όγκους στον εγκέφαλο.

Επίσης συμπτωμάτων που λανθασμένα χαρακτηρίζονται ως ψυχοσωματικά όπως πονοκέφαλοι, ημικρανίες, χρόνια εξάντληση, αϋπνία, βουητό των αυτιών και μυϊκοί πόνοι (…) Οι προσπάθειες αποκατάστασης της υγείας γίνονται όλο και πιο αναποτελεσματικές. Η ανεμπόδιστη και συνεχής διείσδυση των ασύρματων ακτινοβολιών στους χώρους εργασίας και τα σπίτια (και ειδικά στα υπνοδωμάτια – απαραίτητους χώρους ξεκούρασης και αναζωογόνησης) προκαλεί αδιάκοπο στρες και εμποδίζει την πλήρη ανάρρωση του ασθενούς (…) Έχουμε πλέον ξεκάθαρα παρατηρήσει τη χρονική και χωροταξική σύνδεση των ασθενειών με περιπτώσεις γειτονικής εγκατάστασης κεραίας κινητής τηλεφωνίας, εκτεταμένης χρήσης κινητού τηλεφώνου, εγκατάστασης ασύρματου τηλεφώνου στο ίδιο ή σε διπλανά σπίτια κ.α. Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο χρόνιες ασθένειες να βελτιώνονται ή να θεραπεύονται σε σύντομο χρόνο από την μείωση της ηλεκτρομαγνητικής ρύπανσης στο περιβάλλον του ασθενούς» Το νεότερο διεθνές ιατρικό ψήφισμα International Doctors´Appeal 2012 [18] παρατηρεί αντίστοιχα ότι: «Εμπειρικές παρατηρήσεις υποδεικνύουν ότι η αύξηση της έκθεσης σε ασύρματες ακτινοβολίες αποτελεί έναν από τους κρίσιμους περιβαλλοντικούς παράγοντες που ευθύνεται για την σταθερή αύξηση σε αλλεργίες, δερματικά προβλήματα, σύνδρομα πόνου, λοιμώξεις, υψηλή πίεση αίματος, καρδιακές αρρυθμίες, μεταβολικές και πολυσυστεμικές διαταραχές. Η παρατηρήσιμη χρονική και χωρική σχέση μεταξύ της έναρξης των συμπτωμάτων αυτών και της έναρξης έκθεσης σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία (π.χ. σε κοντινή απόσταση από ένα πρόσφατα εγκατεστημένο πύργο κεραιών κινητής τηλεφωνίας ή μετά από βαριά χρήση κινητού τηλεφώνου) δείχνουν ότι σχετίζονται αιτιολογικά.» Περισσότερα για τις προειδοποιήσεις φορέων και επιστημόνων..

Το πρώτο σύγχρονο κρούσμα

O Per Segerbäck, μηχανικός τηλεπικοινωνιών, ήταν από τις αρχές της δεκαετίας του 80’ υψηλόβαθμο στέλεχος στην Ellemtel, θυγατρική της σουηδικής εταιρείας κινητών τηλεφώνων Ericson και έβαλε και αυτός το λιθαράκι του για να αναπτυχθούν τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας που σήμερα έχουν εξαπλωθεί σε κάθε σημείο της γης. Μετά από 10 χρόνια εργασίας αυτός και σχεδόν όλοι οι συνεργάτες του εμφάνισαν συνεχή ναυτία, πονοκεφάλους και κοκκινίλες στο δέρμα. Η ανακούφιση των συμπτωμάτων τους εκτός γραφείου, τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι αυτά οφείλονταν στο επιβαρημένο ηλεκτρομαγνητικά εργασιακό τους περιβάλλον από τις ακτινοβολίες των ηλεκτρονικών υπολογιστών, των φωτιστικών φθορισμού, της διπλανής κεραίας κινητής τηλεφωνίας κ.α. Η Ericson προκειμένου να κρατήσει τον Segerbäck, που ήταν σημαντικό της στέλεχος, θωράκισε με υλικό ηλεκτρομαγνητικής μόνωσης το γραφείο του, αντικατέστησε τους υπολογιστές με λιγότερο επιβαρυντικούς και του έδωσε ειδική ηλεκτρομαγνητικά μονωμένη στολή για να μπορεί να κυκλοφορεί εκτός γραφείου. Στα μέσα της δεκαετίας του 90’, όταν τα πρώτα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας άρχισαν να εμφανίζονται στη Στοκχόλμη και η αποφυγή των ακτινοβολιών τους έγινε αδύνατη, o Segerbäck αποσύρθηκε σε μια αγροικία στην εξοχή. Εκεί ζει μέχρι σήμερα, μακριά από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας αλλά και το δίκτυο ηλεκτρισμού, αφού χρησιμοποιεί μια εξωτερική μπαταρία 12Volt για τις περιορισμένες του ανάγκες [16].

Πως η χρόνια έκθεση σε τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες οδηγεί σε προβλήματα υγείας

Ο Δρ. Βlank, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια και ερευνητής στον βιοηλεκτρομαγνητισμό, εξηγεί ότι τα κύτταρα μας παρουσιάζουν στρεσογόνο αντίδραση στα τεχνητά ηλεκτρομαγνητικά πεδία όπως και σε άλλες περιβαλλοντικές τοξίνες (βαρέα μέταλλα κ.α.)[2]. Το ανθρώπινο DNA λειτουργεί σαν κεραία η οποία λαμβάνει ακόμη και χαμηλής ισχύος τεχνητά ηλεκτρομαγνητικά σήματα χαμηλών και υψηλών συχνοτήτων και δίνει εντολή για την παραγωγή πρωτεϊνών του στρες. Ο μηχανισμός προσαρμογής στο στρες ενεργοποιεί το ορμονικό μας σύστημα για να αντιμετωπίσει την κάθε παρουσιαζόμενη πρόκληση. Δυστυχώς είναι σχεδιασμένος για να λειτουργεί για προσωρινό διάστημα. Η χρόνια παραγωγή πρωτεϊνών του στρες, όπως συμβαίνει και εξαιτίας της συνεχούς έκθεσης σε πολλαπλές πηγές ακτινοβολίας:

• συνδέεται με προβλήματα ύπνου, κατάθλιψη, πονοκεφάλους, γαστρικά και δερματολογικά προβλήματα, παχυσαρκία, καρδιοπάθεια, άσθμα, μολύνσεις, κ.α.[3]
• εξαντλεί το ανοσοποιητικό σύστημα και οδηγεί στην εμφάνιση αυτοάνοσων ασθενειών όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η νόσος του Lyme, ο Λύκος, η νόσος του Crohn, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο διαβήτης κ.α.[4]

Που οφείλεται η σύγχρονη αύξηση των κρουσμάτων

Η έξαρση των περιστατικών ηλεκτροϋπερευαισθησίας οφείλεται στην μεγάλη αύξηση στην ποσότητα αλλά και την ποικιλία ακτινοβολιών στις οποίες εκτίθεται ο πληθυσμός τα τελευταία χρόνια.

• Η έκθεση στις ακτινοβολίες χαμηλών συχνοτήτων έχει αυξηθεί σημαντικά λόγω της μεγαλύτερης χρήσης ηλεκτρισμού, ενώ και το απλό ημιτονοειδές σήμα των 50Hz του ηλεκτρικού δικτύου έχει παραμορφωθεί με αρμονικές υψηλών συχνοτήτων.
• Το φαινόμενο της «μόλυνσης» του ηλεκτρικού δικτύου με αρμονικές, αποκαλείται «Βρώμικός Ηλεκτρισμός», έχει ήδη συνδεθεί με την ηλεκτροϋπερευαισθησία [5] και οφείλεται στην εξάπλωση της χρήσης ηλεκτρονικών συσκευών μη γραμμικού φορτίου (λαμπτήρες φθορισμού, αντάπτορες εναλλασσόμενου ρεύματος, ηλεκτρονικοί διακόπτες dimmer, κλιματιστικά inverter, τηλεοράσεις plasma, φωτοβολταϊκά συστήματα κ.α.).
• Επίσης, τα επίπεδα ακτινοβολιών υψηλών συχνοτήτων έχουν πολλαπλασιαστεί λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης των τηλεπικοινωνιών (κινητή τηλεφωνία και ίντερνετ).
• Σύμφωνα με τον καθηγητή Paul Doyon του πανεπιστήμιου Kyushu [6], οι ασύρματες ακτινοβολίες προκαλούν πληθώρα βιολογικών επιδράσεων που συναντώνται και στα άτομα με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης: αύξηση οξειδωτικών βλαβών και μείωση καταλάσης, γλουταθιόνης, CoQ10, SOD κλπ, κυτταρική εκροή ασβεστίου, δυσλειτουργία μιτοχονδρίων, μείωση των Natural Killer (NK) κυττάρων, μείωση επιπέδων νορεπινεφρίνης, μείωση 5-ΗΤ (πρόδρομος σεροτονίνης) κ.α.

Το μέγεθος του προβλήματος και οι επιπτώσεις στη ζωή των πληγέντων

H ηλεκτροϋπερευαισθησία σήμερα αναγνωρίζεται ως αναπηρία στην Σουηδία, όπου θεωρείται ότι πλήττει το 3% του πληθυσμού (περίπου 250.000 άτομα), ενώ προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς. Οι ερευνητές Hallberg και Oberfeld μελετώντας τους ρυθμούς αύξησης των κρουσμάτων, προέβλεψαν ότι μέχρι το 2017 ηλεκτροϋπερευαισθησία θα εμφανίσει το 50% του πληθυσμού [8]. Η πρόβλεψη τελικά δεν θα καταγραφεί στατιστικά, ωστόσο μας υπενθυμίζει το πόσο είναι πιθανό να έχουμε ήδη επηρεαστεί ή/και να επηρεαστούμε μελλοντικά από την συνεχή αύξηση της ηλεκτρομαγνητικής ρύπανσης. “Η ηλεκτροϋπερευαισθησία είναι το ανερχόμενο πρόβλημα υγείας του 21ου αιώνα. Είναι αναγκαίο οι ιατρικοί θεραπευτές, οι κυβερνήσεις, τα σχολεία και οι γονείς να μάθουν περισσότερα για αυτό. Το ρίσκο για την ανθρώπινη υγεία είναι σημαντικό” Δρ William Rae, πρώην πρόεδρος Αμερικανικής Ακαδημίας Περιβαλλοντικής Ιατρικής [9]

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμα του το 2009: “καλεί τα κράτη μέλη να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Σουηδίας και να αναγνωρίσουν τα άτομα που υποφέρουν από ηλεκτροϋπερευαισθησία ως άτομα με αναπηρία, ούτως ώστε να τυγχάνουν επαρκούς προστασίας και ίσων ευκαιριών”[7]. Οι συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων που πλήττονται είναι συχνά δραματικές αφού δυσκολεύονται να εργαστούν και να κινηθούν σε δημόσιους χώρους λόγω της υπερβολικής παρουσίας τεχνητών ακτινοβολιών. Για πολλούς είναι πλέον απαραίτητες οι ζώνες μηδενικής ακτινοβολίας, όπως αυτές που έχουν δημιουργηθεί σε νοσοκομεία της Σουηδίας [11] ή στην περιοχή Drôme της Γαλλίας (βλέπε φωτό) η οποία έχει ανακηρυχθεί καταφύγιο για τα ευαίσθητα στις ακτινοβολίες άτομα [12]. “Ζητάμε να δημιουργηθούν Wireless Free Zones στις πόλεις, στα δημόσια κτίρια, σε σχολεία, νοσοκομεία και στα μέσα μεταφοράς, ώστε να είναι εφικτή η πρόσβαση και σε άτομα που παρουσιάζουν αλλεργικές αντιδράσεις στις τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες” Επιστημονικό Ψήφισμα του Benevento(2006), Διεθνής Επιτροπή για την Ηλεκτρομαγνητική Ασφάλεια(IECEMS) [13] “Κρίνεται κάθε έκφανση της ζωής των ηλεκτροϋπερευαισθητων ατόμων, συμπεριλαμβανομένου και της ικανότητας τους να εργαστούν παραγωγικά σε μια κοινωνία, να έχουν υγιείς σχέσεις και να βρουν μόνιμο τόπο κατοικίας. Τα βασικά της ζωής έχουν γίνει δυσπρόσιτα για ένα συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού. Συνιστώ σε όλες τις κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα όσο υπάρχει χρόνος” Δρ. Γιόχανσον, τμήμα Νευρολογίας, Ινστιτούτο Καρολίνσκα Στοκχόλμης [10] Περισσότερα για τις ζώνες μηδενικής ασύρματης ακτινοβολίας (Wireless Free Zones)..

Τι πρέπει να γνωρίζουν γιατροί και ασθενείς

Η χρόνια επιβάρυνση από τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες είναι ένας σημαντικός βιολογικός παράγοντας που δεν πρέπει να παραβλέπεται στην διάγνωση ασθενειών και χρόνιων συμπτωμάτων. Η ηλεκτρομαγνητική ρύπανση μπορεί να είναι το πραγματικό αίτια πρόκλησης πληθώρας ασθενειών με παρεμφερή συμπτώματα που χαρακτηρίζονται από τους γιατρούς ως σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα, χρόνια ανοσοποιητική δυσλειτουργία, νευρομυασθένεια, εγκεφαλοπάθεια, περιβαλλοντική υπερευαισθησία, ψυχοσωματικές αντιδράσεις κ.α. Τα παιδιά, οι εγκυμονούσες, οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με αλλεργίες ή εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Επίσης, οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο από την ασθένεια [14], αφού ο εγκέφαλός τους λόγω ορμονικών ιδιαιτεροτήτων είναι πιο ευάλωτος στις ακτινοβολίες από ότι ο αντρικός.

Πως θα μειώσετε την καθημερινή σας έκθεση σε τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες

1. Μετρήστε εύκολα τα επίπεδα ακτινοβολίας από κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ασύρματα τηλέφωνα, ασύρματα μόντεμ-ρούτερ (Wi-Fi), ηλεκτρικές συσκευές, καλώδια, πυλώνες, μετασχηματιστές κ.α. αγοράζοντας ή ενοικιάζοντας απλούς στη χρήση μετρητές ακτινοβολίας.
2. Ζητήστε τον Έλεγχο Ηλεκτρομαγνητικής Επιβάρυνσης του σπιτιού ή του χώρου εργασίας σας και μειώστε την καθημερινή σας έκθεση σε τεχνητές ακτινοβολίες με την βοήθεια εξειδικευμένου μηχανικού.
3. Διαβάστε τον νέο οδηγό της Home Biology με απλές συμβουλές προστασίας από τις τεχνητές ακτινοβολίες.
4. Γνωρίστε τα σύγχρονα υλικά ηλεκτρομαγνητικής θωράκισης που σας προστατεύουν σε περιπτώσεις όπου δεν μπορείτε να αποφύγετε τις πηγές ακτινοβολίας (π.χ. γειτνίαση με κεραίες κινητής τηλεφωνίας).

Ηλεκτροϋπερευαισθησία: Η αλλεργία του 21ου αιώνα – Τι πρέπει να γνωρίζετε

Αρθροπλαστική ισχίου: τα πιο συνηθισμένα λάθη μετά την επέμβαση

Απρόβλεπτες συνέπειες μπορεί να έχουν τα λάθη μετά από μια αρθροπλαστική ισχίου, καθώς η ανάρρωση είναι εξίσου σημαντική με την χειρουργική επέμβαση καθαυτή. Οι συνέπειες αυτές μπορεί να είναι παροδικές ή μόνιμες και κυμαίνονται από θρομβώσεις και μυϊκή ατροφία έως εξάρθρωση του νέου ισχίου.

«Οι ασθενείς που προσέρχονται για αρθροπλαστική ισχίου, συνήθως έχουν εξασθενημένους μυς έπειτα από χρόνια μειωμένης κινητικότητας ή ακινησίας εξαιτίας των πόνων της οστεοαρθρίτιδας», λέει ο Δρ. Φώτης Τσούκας, ορθοπεδικός χειρουργός εξειδικευμένος στην ρομποτική και αρθροσκοπική χειρουργική. «Η μυϊκή αδυναμία δεν μπορεί να αντιστραφεί σε μια νύχτα, ενώ μπορεί να δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα στη νέα άρθρωση, αφού η κεφαλή της μοιραία συγκρατείται στη θέση της από αποδυναμωμένους μυς».

Συνήθως απαιτούνται έξι εβδομάδες για να δημιουργηθεί γύρω από τη νέα κεφαλή ουλώδης ιστός και να ανακτηθεί με τη βοήθεια της φυσικοθεραπείας και ειδικών ασκήσεων η μυϊκή δύναμη της περιοχής. Θα χρειασθούν όμως αρκετές ακόμα έως ότου επιτραπεί η πλήρης κινητοποίηση της νέας άρθρωσης, προσθέτει ο Δρ. Τσούκας.

Οι αρθροπλαστικές ισχίου είναι πολύ συνηθισμένες. Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), κάθε χρόνο διενεργούνται 166 επεμβάσεις ανά 100.000 πληθυσμού στα 35 κράτη-μέλη του (σε αυτά συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα) ή αλλιώς 2,14 εκατομμύρια επεμβάσεις. Ο ΟΟΣΑ υπολογίζει ότι από αυτές οι 13.200 διενεργούνται στην Ελλάδα.

Ποια είναι

Για να πάνε όλα καλά, όμως, οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν ορισμένα βασικά λάθη μετά το χειρουργείο. Ο Δρ. Τσούκας εξηγεί ποια είναι:

1. Κάνετε πάρα πολλά, πολύ νωρίς. Πολλοί ασθενείς είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να επιταχύνουν την ανάρρωσή τους και κινητοποιούνται περισσότερο απ’ όσο πρέπει διότι αισθάνονται καλά. Η ανυπομονησία τους όμως συχνά κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. «Προτιμότερο είναι να ακολουθεί ο ασθενής τις ιατρικές οδηγίες, ακόμα κι αν αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα», λέει ο Δρ. Τσούκας.
2. Μένετε πολύ στο κρεβάτι. Στο αντίθετο άκρο βρίσκονται όσοι φοβούνται ότι θα πονέσουν ή θα τραυματιστούν αν κινηθούν, με συνέπεια να μένουν συνεχώς ακίνητοι στο κρεβάτι τους. Η τακτική αυτή, όμως, κρύβει σοβαρούς κινδύνους, όπως εκφύλιση των μυών και δημιουργία θρόμβων αίματος. Εφόσον λοιπόν ο γιατρός έχει πει να περπατάτε και να κάνετε φυσικοθεραπείες και συγκεκριμένες ασκήσεις, να σηκώνεστε από το κρεβάτι και να τις κάνετε.
3. Δεν κάνετε φυσικοθεραπείες. Η φυσικοθεραπεία αποτελεί απαραίτητο τμήμα της ανάρρωσης. Η εγχείρηση μπορεί να έχει διορθώσει την φθαρμένη ή τραυματισμένη άρθρωση, αλλά όχι τους μυς που την στηρίζουν. Είναι απαραίτητο να αρχίσετε τις φυσικοθεραπείες αμέσως μόλις το συστήσει ο γιατρός και να φροντίσετε να κάνετε στο σπίτι τις ασκήσεις που σας προτείνει ο φυσικοθεραπευτής και με τον τρόπο που σας έχει δείξει.
4. Δεν τρέφεστε σωστά. Είναι κατανοητό να νιώθει κανείς ανόρεκτος έπειτα από μία μεγάλη εγχείρηση, αλλά είναι πολύ σημαντικό για την ανάρρωσή του να τροφοδοτεί τον οργανισμό του με τα θρεπτικά συστατικά και την ενέργεια που χρειάζεται. Μην ξεχνάτε επίσης να πίνετε άφθονο νερό, για να διατηρείτε τον οργανισμό σας καλά ενυδατωμένο. Εάν δεν το κάνετε, να ξέρετε ότι υπονομεύετε την ανάρρωσή σας.
5. Δεν τηρείτε τα επαναληπτικά ραντεβού. Ο επανέλεγχος από τον γιατρό είναι απαραίτητος για να αξιολογεί την πρόοδο της ανάρρωσής σας και να εντοπίζει εγκαίρως τυχόν προβλήματα ή απρόοπτα. Μην υποθέτετε ότι όλα πάνε καλά, επειδή δεν πονάτε ή δεν έχετε άλλα συμπτώματα.

Τι να κάνετε μετά το χειρουργείο

1. 1. • Μην σταυρώνετε τα πόδια σας για τουλάχιστον 6-8 εβδομάδες.
      • Μην σηκώνετε το γόνατό σας ψηλότερα από το ισχίο σας για τουλάχιστον 6 εβδομάδες.
      • Μην κάνετε ως άσκηση ανυψώσεις του ποδιού με ίσιο γόνατο για τουλάχιστον 6 εβδομάδες.
      • Μην σκύβετε όταν πηγαίνετε να καθίσετε σε μία καρέκλα ή στο κρεβάτι σας.
      • Μην σκύβετε από την καθιστή θέση για να μαζέψετε κάτι από το πάτωμα.
      • Μην στρίβετε το πόδι σας προς τα μέσα ή προς τα έξω όταν το λυγίζετε.
      • Μην τεντώνεστε για να τραβήξετε τα καλύμματα του κρεβατιού από τα πόδια προς το στήθος σας, όταν είστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι.
      • Μην λυγίζετε τη μέση σας περισσότερο από 90 μοίρες.
      • Μην κοιμάστε στο πλάι, προς τη χειρουργημένη πλευρά, για τις πρώτες 6 εβδομάδες.
      • Μην κάθεστε σε χαμηλές καρέκλες και μην κοιμάστε σε χαμηλό κρεβάτι.
      • Μην οδηγήσετε εάν δεν συμβουλευθείτε πρώτα τον γιατρό σας. Αναλόγως με τον ασθενή μπορεί να χρειασθούν από 6 έως 12 εβδομάδες πριν μπορέσετε να καθίσετε με ασφάλεια στο τιμόνι.
      • Μην αρχίσετε τρέξιμο μετά την εγχείρηση. Γενικά, κάθε αθλητική δραστηριότητα που απαιτεί τρέξιμο ή αναπηδήσεις αντενδείκνυται στους χειρουργημένους ασθενείς, εκτός κι αν ήσαν έμπειροι δρομείς ή αθλητές πριν χειρουργηθούν.
      • Να κοιμάστε σε ύπτια θέση (ανάσκελα).
      • Φροντίστε να «βλέπει» το χειρουργημένο πόδι προς τα εμπρός.
      • Φροντίστε να έχετε μπροστά το χειρουργημένο πόδι όταν στέκεστε ή κάθεστε.
      • Να χρησιμοποιείτε ψυχρά επιθέματα για να μειώνετε τον πόνο και το πρήξιμο, τηρώντας τις οδηγίες του γιατρού.
      • Να βάζετε θερμοφόρα στο ισχίο σας για 15-20 λεπτά πριν αρχίσετε τις ασκήσεις για να βοηθάτε την κινητικότητά του.
      • Να μειώνετε τις ασκήσεις, όταν νιώθετε τους μυς σας να πονάνε, αλλά να μην τις διακόπτετε εντελώς.

«Είναι σημαντικό να παρέχονται οι σωστές μετεγχειρητικές συμβουλές στους ασθενείς για να ενθαρρύνονται να κινούνται και όχι να ακινητοποιούνται από φόβο», τονίζει ο Δρ. Τσούκας. «Η κίνηση είναι το καλύτερο φάρμακο μετά την αρθροπλαστική του ισχίου, αρκεί να τηρούνται οι βασικοί κανόνες ασφαλείας».

Αρθροπλαστική ισχίου: τα πιο συνηθισμένα λάθη μετά την επέμβαση

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%BA%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%81%CF%85%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82